Hemen hemen hepimiz söylemişizdir, biz çocukken şöyleydi, diye hep Özlem duymuşuzdur, çocukluk günlerimize peki ya şimdiki çocuklar.

Ne değişti söyleyeyim mi.. Ne değişti en başta saflık, doğallık, samimiyet, arkadaşlık… vs biz çocukken arkadaşımızın evine komşumuzun evine rahatlıkla girebiliyorduk, şimdi aileler çocuklarına kimsenin evine girme diyor haklı olarak herkes birbirini potansiyel suçlu gözüyle görüyor son zamanlarda kaçırılan tacize uğrayan en yakınları tarafından öldürülen çocuklar toplum olarak hepimizin vicdanını sızlattı…

çocuklarımızı kendi elimizle yalnızlığa mahkum ediyoruz maalesef çocuk da ne yapsın elinde akıllı telefon akşama kadar sanal oyunlar, sanal arkadaşlıklar, biz çok mu farklıyız, sanki büyükler de’de komşuluk, dostluk, samimiyet yok herkes sanal alemde can ciğer arkadaş yolda görünce konuşacak mevzu bulamıyor canım arkadaşım doğum günün kutlu olsun nice mutlu senelere yazıyor ama aynı gün yolda denk gelirse havadan sudan o da mecburiyetten konuşuyor, sonra ikisi de kaçarcasına ayrılıyorlar….

Allah hepimize iyi niyetli samimi içten dostluklar arkaşlıklar nasip etsin. bize ve çocuklarımıza. Sevgiyle kalın.